93 yaşındaki İmşen Nine ilkokulda ezberlediği şiiri okudu

Elmalı'da  ilkokul yıllarında öğretmeni tarafından ezberletilen Türk'in Kurtuluş Destanı isimli şiiri hala dün gibi hatırlayan İmşen Teyze 58 kıtalık şiiri  hiç duraksamadan ve hiçbir kelimesini unutmadan okuyor. Çevresi tarafından Şeker Teyze olarak bilinen İmşen Nine'nin ‘Destan Dalında’ ödüllük şiiri sosyal medya da patlama yaptı. Şeker Teyze’nin okuduğu işte o şiirin tamamı:

TÜRK'ÜN KURTULUŞ DESTANI

Binbir ateşle yanmış kavrulmuş Anadolu.

Güzel yurt baştan başa derin yara ile dolu.

Mehmetçiğin tüfengi, topu kamasız kalmış.

Haydutlar ayaklanmış, millet yeise dalmış.

Her obadan ağıt sesi geliyor.

Haykırmaları yürekleri deliyor.

Türkiye'nin yıkımı bekleniyor.

Uğrun uğrun akar gider Sakarya.

Yurdumuzu yağılar kuşatıyor.

Salgıncılar İzmir'e el atıyor.

Pontusçular yakıp yıkıyor.

Uğrun uğrun akar gider Sakarya.

Türk'ün kara bağrında yanarken bin bir acı.

Samsun'a ayak bastı Türk'ün Ulu Yalvaç'ı.

Havza, Amasya, Sivas, Erzurum'a ulaştı.

Bir kutsal ses bir anda Türk yurdunu dolaştı.

Dünyayı titreten Türk, korkma kurtulacaksın.

Sen varlığına güven, herşeyi bulacaksın.

Ölmeyi iyi bilen kahraman Türk coşuyor.

Kükreyen arslan gibi hep savaşa koşuyor.

Durmadan çıkıyordu salgıncılar karaya.

Anadolu dönmüştü bir büyük kanaraya.

İki yüzlü ülkeler bunlara ön ayaktı.

Türk kanı bu illerde dereler gibi aktı.

Türk kadını, Türk kızı duvarlara çakıldı.

Suçsuz halkın üstüne gaz dökülüp yakıldı.

Her yanımız kan, ateş, an bu acı günleri.

Bin bir engelle çarpıştı kahraman Türk erleri.

İnönü alanında savaş oldu pek kanlı.

İlk tokadı Türk elinden burda yedi Yunanlı.

Aslan gibi kükredi süvarimiz, yayamız.

Birer yanardağ idi burada bataryamız.

Elden ele geçiyor bütün hakim tepeler.

Türk cephanesiz kalınca süngü takar tepeler.

İnönü dağlarından düşmanı söktü attı.

Türk ordusu dirildi, mucizeler yarattı.

Bu yen Türk ulusuna müjdeledi bugünü.

Türk'ün ters talihini yendi İsmet İnönü.

Doğudaki kuraydan batıdaki savaşa,

Koşuyor yiğit erler düşmanı aşa aşa.

Cephanee yüklü develer, sonsuz kağnı kolları.

Bata çıka açıyor bu çamurlu yolları.

Bin bir zorluk içinde bunları taşıyordu.

Türk kadını böyle savaşıyordu.

Kahraman Türk kadını Kurtuluş Savaşı'nda.

Çocuğu omuzunda, kağnının başında.

Ürününü topladı, istekle yurda verdi.

Bu savaşı kazanan o namlı ellerdi.

Çocuklu, yalınayak, yağmur çamur demeden.

Seve seve koşup durmadan dinlenmeden.

Çocuğunun sırtından abasını çıkarıp,

Islanmasın diyerek top mermisine saran.

Tek yurdumuz kurtulsun, biz aç çıplak kalalım,

Diyen, ey Türk kadını seni mutluluyalım.

Düşman var kuvvetini toparladı geliyor.

Bütün dünya düşmanın ardında, yükseliyor.

Yine köyler yanıyor, kan gövdeyi sürüyor.

Düşman şenlik yaparak Ankara'ya yürüyor.

Atatürk, Kurultay'da tarihsel diyevini

Dedi, üstüne aldı 'başbuğluk' ödevini.

'Türk Milleti' bu yurdu ne yapıp yapacağız.

Haremi ismetinde düşmanı boğacağız.”

Bir boğuşma başladı, bütün dağlar yanıyor.

Sakarya alanları al kana boyanıyor.

Üç hafta gece gündüz düşmana boyun eğmeden.

Her karışına yurdun, yurttaş kanı değmeden.

Çekilmedi geriye bir tek Türk eri.

En son düşman ordusu Çal'dan dönmüştü geri.

Salgırcının emeli kırıldı Sakarya'da.

Türkiye'nin temeli kuruldu Sakarya'da.

Sakarya alanında savaş ermişti sona.

Bir yel gibi kaçtı salgıncılar Afyon'a.

Neler gördük yollarda, her yer dümdüz olmuştu.

Yiğitler ülkesinin bağrı göz göz olmuştu.

Türk ordusu hiç durmadan bir sene bilendi.

Yapılan hazırlıklar maharetle gizlendi.

Bir sabah gün doğmadan Afyon dağları yandı.

Taş yandı, toprak yandı, hava yandı, su yandı.

Mehmetçik, Fatma'sını bir daha hatırladı.

Kurulmuş bir yay gibi siperinden fırladı.

Piyadeler coşuyor, cepheler yanıyor.

Süvariler koşuyor, cenahlar yarılıyor.

Her topun ağzından bir volkan fışkırıyor.

Sanki mahşer kuruldu, düşman hesap veriyor.

Ana baba günleri, Allah Allah o andı.

Türk süngüsü düşmanın can evine dayandı.

Pek korkunç bir indiham, çok karanlık bir mezar.

Düşmana gayya kuyusu oldu Dumlupınar.

Güneş son ışığını bu mezarda tüketti.

Asırların yığdığı esaret burada bitti.

Zafertepe'den bir ses titretmişti yerleri.

“Ordular ilk hedefiniz Akdeniz'dir ileri.”

Bir yarış başladı kükreyerek coşuyor.

Yalın kılınç ordular Akdeniz'e koşuyor.

Esen yel gibi geçti bütün dağdan, ovadan.

Hit'ten, Karşıyaka'dan ve bir de Bornova'dan.

Kahraman Türk ordusu İzmir'e giriyordu.

Salgıncının emeli burada can veriyordu.

Türk bayrağı dalgalan, İzmir senin öz yurdun.

Tam kırk ay bu hasretle yandın, yakıldın durdun.

Türk Milleti bağrından bir kumandan çıkardı.

Bu kumandan vatanı, istiklâli kurtardı.

Türk'e kendi dilini, tarihini öğretti.

İnkılabı yarattı, bize emanet etti.

Devrin üstüne basıp, Lozan'da sulha eren.

Siyaset alanında dünyaya hayret veren.

Devlet, millet işini yılmayarak sağlayan.

Yurdu demir ağlarla Ankara'ya bağlayan.

İnönü'dür İnönü, başbuğumuz, babamız.

O'nun mes'ut gününde rahat rahat yaşarız.

İnönü, emrederse kabımızdan taşarız.

Allah Allah diyerek engelleri aşarız.