Evrenin çığlığı..!

Birkaç ay öncesine kadar evrende yaşadığımız bu tabloyu bize gösterselerdi, ciddiye almazdık, yok artık derdik sanırım...

Şuan yaşadığımız şeyler, bir aksiyon filminin sahnesini aratmayan, nereye kadar gideceğini bilmediğimiz bir yol ve tedirginlikle beklediğimiz bir sahneyi yaşatıyor bize hayat sahnesi... 
İtalya artık modayla anılmıyor, hergün artan ölüm kronolojisinin hesabında, ABD, dünyanın merkezindeyken, sağlık sisteminin çökmemesinin verdiği mücadelesini yaşıyor, Mekke tarihte baktığımızda hiçbir zaman ibadete kapatılan anını yaşamadı, bence şuan yaşadığımız acı tabloyu en iyi özetleyen kabenin sessizliği...

Kilisede ezan okunmasıda din ayrımının askıya alınıp, duaya ve allaha sığınmamızın insanlık olarak bizi buluşturmanın gerçeğine sığındık...

Dünya bir düğüm gibi birbirine dolanmış durumda.

Önceden  pek umursamadığımız, akrabaları ve arkadaşları ziyaret etmenin önemini yeni farkeder olduk.

Çünkü dünyanın sanal büyüsüne okadar kapıldık ve kendimizi o kadar dar bir kadraja sığdırdık ki, kendi hayatımızın vizöründen bakınca evrenin denklaşörümüze basıp bizi film çeker gibi format atabileceğini unuttuk..!  

Ey Evren, nefes aldığımız  gezegeni katleder bir şekilde yaşadığımızı unuttuğumuz, ait olduğumuz şeyleri göremeyip, sahip olmak istediğimiz şeylerin hep eniyisinin bitmeyen memnuniyetsizliğini gördüğümüz, kendimizi kafesleyen yalnızlığımızda bizim için önemli değerlerimizi unuttuğumuz için bizi uyardığının farkına varıp, herşey bittiğinde hiçbişey olmamış gibi davranmamamızı umuyorum...