Aralık ayı beni hüzünlendirir
07.12.2020 09:56
“Her insanın aynalara göstermediği bir yüzü ve kimseye söylemediği bir hüznü vardır…” diye söylemiş bir düşünür…
Benim de ARALIK AYI gelince, biraz hüzün kaçtı gözlerime birazda özlem işte, aralık ayında bir başka havaya bürünüverdim birden...
Elif Şafak ”Hava soğuyunca değil, yüreği soğuyunca başlarmış insanın kışı“ diyor.
Benim de kışım başladı. Önce misafir olarak geldi sanmıştım hüzün gönlüme.
5 ve 6 yıl önce ARALIK’ta, o iki güzel insanı kaybedince, meğer 5-6 yıldır ev sahibi olacakmış bundan sonra ki ömrüme…
DİŞ HEKİMİ ERDAL AKPINAR…
O benim Ustam,
O benim Ağabeyim,
O benim Rol Modelim,
ANTALYASPOR, GALATASARAY ve de SAKARYA SPOR’un unutulmaz futbolcusu,
ANTALYA’nın çok değerli İsmi,
Spor Adamı, ANTALYA ve ANTALYASPOR AŞIĞI idi…
46 yıl önce usta çırak ilişkimiz başlamıştı…
Usta o günlerde bizleri, yarınlar için nakış gibi işleyerek hazırlıyordu…
Spor da disiplinli ve kuvvetli olanın kazanacağını, bir hayat felsefesi olarak beyinlerimize işlemişti…
“ İYİ VE AHLAKLI BİR SPORCUNUN AÇAMIYACAĞI KAPI YOKTUR… “ DİYORDU.
“Futbol basittir, zor olansa basit futbol oynamaktır…” diyen…
“Saha da yaşanan sahada kalır…” kavramını, adeta bizlere ezberleten Usta,
Masa sohbetinin inceliklerinde yaratılan dostlukları da kalıcı yapabilmeyi öğretmişti bizlere…
MÜZİKSİZ BİR HAYATIN HATA OLACAĞINI SAVUNURDU HEP…
“Müzik gönülleri kaynaştırır…” diyerek, sporun ve müziğin birleştiriciliğini, sohbet masalarında da uygulamalı gösterip, bizleri birbirimize çok bağlı bir ekip haline getirmişti Usta…
Hepimizin önünde her konuda süper bir ROL MODEL idi…
Onun sayesinde, adeta belli bir dönem, aynı şeye sevinen, aynı şeye üzülen birbirine fevkalade kaynaşmış bir ekip oluvermiştik…
Hiç unutmuyorum, “İşte şimdi takım olduk…” demişti…
Ben ve Ustam hiç kopmadık… Birlikte ticaret yaptık… Birlikte Televizyonlarda spor programları yaptık… Birlikte ağladık, birlikte güldük…
USTAM OLMANIN YANINDA ABİM OLMUŞTU…
Çocuklarıma Amca olmuştu...
Birbirimizi o kadar iyi tanırdık ki, gözlerimiz ile anlaşırdık…
Kalabalık bir ortamda, gözlerimiz ile kurduğumuz iletişimi “yine göz kademesi yaptık” diye yorumlardı…
MÜTHİŞ BİR SESİ VARDI…
Gittiği her mekanda, mutlaka büyük tezahüratlarla sahneye davet edilirdi.
“Güzel bir göz, beni attı bu derin sevdaya “ şarkısı ile arkasından o meşhur ettiğin şarkıyı “Gidiyor gidiyor, bırakıp gidiyor… “ şarkısını öylesine hissederek söylerdi ki…
Ben de okumaya başlayınca “ Sen sakın okuma ama hep yaz, kalemin hiç paslanmamalı…” derdi…
15 Aralık 2014 günü saat 19 da Ustam, Ağabeyim, Rol Modelimiz, ANTALYASPOR, GALATASARAY ve de SAKARYA SPOR un UNUTULMAZ FUTBOLCUSU, ANTALYA’ nın Çok Değerli İsmi, Spor Adamı, ANTALYA ve ANTALYASPOR Aşığı, Diş Hekimi ERDAL AKPINAR bizleri derin üzüntüler içinde bırakarak hayata veda etti…
ANTALYA’ NIN ALTIN ÇOCUĞU, NECİP NUGAY…
Adamdı...
Arkadaşın hası idi...
Dost kelimesinin karşılığı,
Benim de kundak kardeşimdi…
Her haliyle, her şeyiyle güzeldi…
2 Temmuz 1955 doğumlu olan ben, 7 Şubat 1955 doğumlu NECİP ile tıpkı babalarımız HİLMİ ve MESUT Beyler gibi KALEİÇİ’ nde, aynı sokaklarda KARDEŞ OLARAK birlikte büyümüştük…
Babalarımız, yakın dostları NÜSRET ERSÖZ ile birlikte, sandalla açılır “ Her halinle, her şeyinle güzelsin…” diye KALEİÇİ’ ne seslenirlermiş.
Bizde ise ben dinlerdim, NECİP söylerdi…
O bana “ bir gün mutlaka yazmalısın ” derdi, bende ona “ sen hep şarkı söylemelisin ” derdim…
ŞARKI SÖYLEMEK BİR İNSANA ANCAK BU KADAR YAKIŞABİLİRDİ…
Şarkılar ancak bu kadar güzel yorumlanabilirdi. Kalbi güzel, fevkalade dost Necip Kardeşim namelerin dili idi…
OLMASI GEREKEN YERDE DEĞİLDİ...
Çünkü kimseye ödün vermedi, kimseye biat etmedi.
" NEYLEYİM KÖŞKÜ, NEYLEYİM SARAYI..." diyerek, beklentilerini hep şarkılarla ifade etti…
“ ALKIŞI DUYDUM, İHANETİ GÖRDÜM...” derken, vefasızlıkları…
“ ÖMRÜM SENİ SEVMEKLE NİHAYET BULACAKTIR...” derken, ANTALYA AŞKINI...
“ SEVMEKTEN KİM USANIR...” derken, sevdalarını...
“ BENZEMEZ KİMSE SANA... “ derken, KALEİÇİ’ni....
“ GÖK YÜZÜNDE YALNIZ GEZEN YILDIZLAR... “ derken yaşadığı yalnızlıkları…
“ BİRAZ KÜL, BİRAZ DUMAN...” derken, yaşamını…
“ İÇİN, İÇİN YANIYOR BU GÖNLÜM... “ derken heyecanlarını…
“ AKŞAM OLUR, GİZLİ GİZLİ AĞLARIM... derken özlemlerini...
“ DERDİMİ UMMANA DÖKTÜM... “ derken, içine attığı sıkıntılarını…
“ AĞLAMAKLA, İNLEMEKLE, ÖMRÜM GEÇİYOR... “ derken, hislerini anlatırdı şarkılarında…
NECİP Kardeşimi 12 Aralık 2015 günü maalesef kaybettik…
Bir gün bana “ Ne kadar güzel yazıyorsun, yazında ki cümlelerinle insanın beynine, kalbine, ruhuna giriyorsun…” demişti…
ŞİMDİ O NOKTAYIM…
Hem Canım Abim ERDAL AKPINAR’ ı, hem de Kardeşim NECİP NUGAY’ ı yazmak o kadar zor ki…
Çünkü eksik yazmaktan korkarım…
MENEŞELENDİ SULAR... HASRETİNİZDEN...
Yine hazan mevsimi geldi, yine yapraklar rüzgarların peşi sıra gidecek…
Sizler bıraktığınız seda ve dokunduğunuz kalpler ile gönüllerde yaşayacaksınız…
AH BU ŞARKILARIN GÖZÜ KÖR OLSUN...
Çünkü çalan her nağme, nameye adanmış her söz, sizi hatırlatıyor bana…
Özledim desem…
Sizleri çok seviyorum desem…
Futbol ve şarkılar öksüz kaldı desem…
SESİMİ DUYAR MISINIZ?
Her zaman olduğu gibi, gittiğinizden beri gündüzüm ve gecem sizlerle…
Biliyorum ki bulutların üzerinden, bizleri izliyorsunuz…
Sevgili ONUR NUGAY’ın şarkısında olduğu gibi;
“Ben yine ANTALYA’da bir barda, sizlerin şarkılarını dinliyorum…”
RUHLARINIZ ŞAD OLSUN, MEKANLARINIZ CENNET OLSUN…
SİZLERE, orada ki tüm ABİLERİME ve KARDEŞLERİME RAHMET diliyorum…
