Yaşam Ve Sevgi Üzerine

Yaşam iki nefes arasındaki zamandır, anların toplamından oluşan. Yaşamın bekçisidir nefes. Yaşam yolculuğunda, an be an eşlik eder. Nerede, ne kadar, nasıl alındığı değişse de, değişmeyen şu ki; altın değerindedir nefes; usta bir sarraf işi...

Sevgi, yaşamın enerji kaynağıdır! Nefesle birlikte, her kalp atışında damarlara pompalanan ve hücrelere ulaşan, ulaştığı her yeri besleyen, üreten, tamir eden. Kalbin ürünü de, gıdası da “Sevgi”dir. Vermeyi, almayı, üretmeyi bilen insan yaşamında çoğaltırsa sevgiyi, değerlenir yaşamı, ve “zengin olur”. Güzel bir söz vardır: Sevdiğin ve sevildiğin kadardır zenginliğin, gerisi dünya malı…

Sevmeyi sevmeli önce…

Çoğaltmanın yollarını bulmalı, kendince, değerlerince…

Küçük, büyük demeden, her katrenin farkındalığıyla, damlaya damlaya göl olacağına inanarak…

Sevmeli insan; çiçeği, böceği, canlıyı, cansızı, kendini, başkalarını, ayı, güneşi, yıldızları, kimini yakından, kimini uzaktan. Nasılsa gönderdiğin her sevgi enerjisi artarak sana dönecektir, tıpkı bumerang gibi…

Sevgi’nin bağlayıcı gücü vardır; makbul olanı, gönülleri birbirine bağlayandır. Bağlanmak deyince, dikkat etmeli insan… Sevgi bazen yalancı pozitiflik verebilir; bağlar gözünü, gerçeği göremezsin, elini - ayağını bağlarsa, kımıldayamaz olursun.

Özellikle karar anlarında durup bir nefes almalı insan; kalp atışlarının ritmini aklının gerçekliği ve ruhunun bilgeliğiyle dengelemeli ki, “özgür” olabilesin.

Sevmek ile anlaşmak karıştırılır bazen, ancak ikisi çok farklıdır. Biri ekmek kadayıfı, diğeri kaymak, ikisi bir araya gelince ise, gerçek “ağız tadı”.

Her insan senin dilinde sever mi? Öyle zannedilir, fakat senin sevdiğin gibi kimsenin sevmeyeceğini, bunun da parmak izi gibi sana özel bir dil olduğunu baştan kabul etmelisin.

Sevgi bir yaşam armağanıdır, gönülden gelen, sevgiyle kabul et, değerini bil. Sen de sevgini içtenlikle sun, doğanın yasasıyla uyumlayarak, almanın ve vermenin büyülü dansını yaparak…

Şunu daima hatırla! Sevgi, kan gibidir, her hücreyi besler, adeta can suyudur. Verdikçe yerine yenisi gelir, tazelenerek…

Herkes birbirinin aynı olsaydı, yaşam ne kadar monoton olurdu, değil mi?

Her birey eşsiz ve tek;

Duygu, düşünceleri ve seçimleriyle Değerleri ve eğitimiyle…

Yaşam amacı ve dünya görüşüyle

Sevgiyi algılama ve dışarıya yansıtma biçimiyle

Her insanın birini ağırlıklı olarak kullandığı bir kaç Sevgi dili var.
Burada kendine şunu sorabilirsin:

Ben hangi sevgi dilini ya da dillerini kullanıyorum?

Öğrenmek ve anlamak için, kalbini, aklını, ruhunu dinle…

Neler söylüyor? Neleri duyumsuyorsun?

Yaşamda sevgiyle kalın!