Zihnimiz Kabız Oldu

13.01.2017 09:24

“En zor anda bile her zaman umut vardır”. Hayatınızın hemen hemen her aşamasında benzer temenniler ve tavsiyeler almışsınızdır. Son zamanlarda ben dâhil birçok Türkiyelinin zihninde var olan umut kavramı yeni bir anlam kazanmaya başladı. Biz ölüyoruz hep ölüyoruz… Kadın, erkek, çocuk, genç, yaşlı; Türk, Kürt, Arap, Çerkez, Ermeni, Laz, Alevi, Sünni… Son misafirken ölüm, evdeki yemek daha sıcakken yetişiyor, sanki ölümü kaynanası seviyor.

Yazmayayım dedikçe kalbimi ağlatan bir mezar dolusu ölüm yaşandı son zamanlarda. Yaşım yettiğince beni derinden yaralayan sevdiklerimle vedalaştığım ölümler elbette oldu. AMA… İlkokul çağlarında anneannemlere geldiğimde evdeki herkes televizyona bakarak ağlıyordu. Ekranda görüntüsü verilen ağabeyin ailemizin benim tanışmadığım bir ferdi olduğunu düşünmüştüm önce. İçim cız etmişti. Sonraki yıllarda öğrendim ki o gün ev halkının ağladığı kişi Gazeteci Uğur Mumcu imiş. Şimdilerde ise içim her sabah cız ederek uyanıyor. Bu kısacık bir buçuk yıl içinde ne çok öldük ey halkım unutma bizi…

Zihnimiz artık umuda kabız oldu. Umut kavramı bugünlerde tüm ülke insanı için “yaşamak” oldu. Yaşamak… Bir güne daha uyanmak… Bir günü tamamlarken hala hayatta olabilmek. Bel bağladığımız umut ne kadar hain çıktı. Ne çok özletti kendini. Bir çıksa da rahatlasa artık karnımız. Karın ağrısı ile geçen her TV ‘yi açtığımızda çocukluğumdaki gibi bir ölüm haberiyle karşılaşmayayım diye ne çok dua eder oldum. Yarınlar için umut kapısı ne zaman açılacak kim bilir!

Geçtiğimiz günlerde semt pazarına yolum düştü. Ben severim pazarları, özellikle Antalya’da köylü teyzelerimizin amcalarımızın el emeği ürünlerini alıp tükettiğimde kendimi köyümde hissederim. O tazecik meyve ve sebzeleri afiyetle yerim. Pazarda dolaşırken bir an içim yine ürperdi. Korku beynimden tüm bedenime geçti. Ben yine kalabalık bir ortamdayım. Hep kalabalık yerlerde ölüm çağırıyor halkımı dedim. Ne yapsam ne etsem derken yoluma devam ettim. Korkunun ecele faydası yok Işık! Kim korkar hain terörden. Kim korkmaz ki! Gencecik canlar, masum insanlar bermuda şeytan üçgeninde canlarını feda ederken… Bu bermuda şeytan üçgeni ülkemdeki en gözde üç terör örgütü için kullandığım bir deyim artık. Her defasında bir başkasının ismiyle kan akıtılıyor canımızdan. Bu şeytanlar kanımızı yere akıttıkça biz daha bir var olacağız umuduyla yürümeye devam ettim. Biz umudu beklerken al bayrağa rengini veren kırmızı artık daha çok akmasın diyerekten...

Umudu bekleyerek kabız olan zihnimizi artık temizleyelim. Temiz zihinler aklıselim düşünceler, bir olmakla, adaletli olmakla canı candan ayırmamak ile bence bir UMUT oluşacak yine. Sen Kurtuluş Savaşı’nda bir destan yazdın bunları da aşarsın ülkem. Teröre inat bizi bizden ayırma amacında olan, paçasını kurtarmaya çalışanlar ve dış ülke cambazlarının kumpaslarından zihnimizi ancak AYDINLIK tutarak kurtulabiliriz. UMUT her daim güne iyi başlamak için sabah kahvaltın olsun TÜRKİYEM.

Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Yorum Yap

Yazarın Diğer Yazıları